Quiet Quitting, een term die de laatste weken steeds vaker opduikt in mijn tijdlijn. Maar wat is het precies? De aanname die ik als eerste deed was er eentje die mij deed terugdenken aan m’n studententijd. Tijdens een avondje in de kroeg hangen zonder aankondiging naar huis gaan om lekker in bed te duiken zonder dat je lallende vrienden proberen je te overtuigen om tot in de late uurtjes door te hossen. Maar Quiet Quitting blijkt iets anders te zijn…en volgens mij is het niet zo ‘nieuw’ als ik dacht dat het was.
Precies doen wat er in je functieomschrijving staat, stipt op de afgesproken eindtijd naar huis gaan en vooral geen meetings bijwonen die niet verplicht zijn. Dat is waar Quiet Quitting om gaat. Het is de kunst om alleen het minimaal noodzakelijke te doen en vooral geen stapje harder te lopen voor een collega, manager of relatie…want waarom zou je?
Bijzonder als je het mij vraagt, maar eigenlijk ook heel erg logisch. Als je je werk graag doet, ambitie hebt om door te groeien of om simpelweg de best mogelijke service te verlenen aan een klant, opdrachtgever of relatie kun je je voorstellen dat je juist altijd dat ene stapje harder loopt. Gaaf om de verwachtingen te overtreffen en geen punt om hard te werken, want het is immers leuk en het je krijgt er veel positieve reacties en complimenten voor terug. Maar aan de andere kant snap ik dondersgoed dat er ook genoeg mensen zijn die het allemaal wel prima vinden. Die doen precies hun taak, ontvangen een salaris en daarmee staan werknemer en werkgever quitte.
Hoe zou het bij die laatste groep zo ver zijn gekomen? Is het voor hen puur een zakelijke transactie waarbij een taak een bepaald bedrag vertegenwoordig? Is er geen ambitie of hoger doel waarvoor ze zich in de picture willen spelen? Willen ze geen klanten blij maken door nét dat beetje extra service te verlenen? Vast wel, op een enkeling daargelaten.
Gaan mensen niet vooral Quiet Quitten als ze zich onopgemerkt, niet gewaardeerd en ongelukkig voelen? Als ze het idee krijgen dat het er allemaal niet zo toe doet, als hij of zij er niet zo toe doet? Zolang het collectief presteert is de manager tevreden en hoor je haar of hem niet. Ook niet als jij altijd diegene bent die de stapels werk van een ander nog wegwerkt zodat de doelstellingen wél worden gehaald. Best herkenbaar als je het mij vraagt.
Ik ben benieuwd naar jouw mening en ideeën over Quiet Quitting. Ben je er zelf een of herken je deze houding?